Mistrz Konwulsji 2014 vs chude przeszczepy

Christian Bauer

Poprawił wiszący w lewym uchu jadowicie zielony kolczyk w kształcie dyndającego kwiatuszka i wyszczerzył się do Anthony'ego. Blondyn znał to spojrzenie - mina rudzielca wyraźnie świadczyła o tym, że najchętniej to przebrałby rozmówcę w jakieś dżinsy i koszulę. Niższy generalnie nie pojmował jak można się tak ubierać, ale dzisiejszy zestaw składający się z błękitnych rurek, różowej bluzeczki w motylki sięgającej Bauerowi ledwo do pępka i czarnej, skórzanej kurtki, chyba go załamał. Albo to temat rozmowy go dobijał.
- No ale serio! Mówię ci. Robili ostatnio na stronie tę ankietę, czy fanom bardziej podobał się wątek romantyczny Melissy i Patricka, czy Debbie i Jasona. No i fanki uznały w komentarzach, że Patrick i Jason. To nawet jakąś swoją nazwę miało....
Tancerz odgarnął włosy z czoła, kiwnął ręką na kelnerkę i zamówił drugą kawę.
- Sprawdziłem to nawet. Wpisałem w google. Dziewczyny porysowały setki obrazków. Dziwnie się tak patrzy na samego siebie w kostiumie i... dosyć... upokarzającej pozycji.
Zerknął za okno. Po ulicy przewijały się setki poprzebieranych, umalowanych ludzi niosących różnego rodzaju gadżety - z filmów, gier, japońskich bajek. Christian czuł się strasznie dziwnie ze świadomością, że za kilka godzin będzie musiał wejść na jedną z hal wynajętych przez twórców Comiconu i udzielać tym wszystkim ludziom wywiadu.
Krępujące. Dużo bardziej niż zawody taneczne - tam się szło i ruszało, nikt nie kazał się nadmiernie odzywać, opowiadać o roli i komentować tego, że kobieca rzesza fanek uwielbia pisać o odgrywanej przez ciebie heteroseksualnej postaci romansującej ze swoim kumplem.

Anthony Brooke

Jeszcze dwa lata temu jego życie było spokojne, niezbyt bogate, ale za to stabilne i bez większych szaleństw. Dostawał angaże w dobrych filmach, chociaż nie były to superprodukcje przynoszące miliony dolarów, przynajmniej były nagradzane i niosły ze sobą przesłanie. Miały głębie. Anthony kochał wcielać się w dobrze zbudowane postacie, dodawać do nich coś swojego i coś od nich również zabierać.
A potem... Potem HBO postanowiło zaprosić go do współpracy przy serialu. Kasowym. O zombie. Gdzie, notabene, grał jedną z głównych ról, a jego partnerem był właśnie Chirs. Tancerz z ADHD i dziwnym poczuciem estetyki. I chociaż ich dwóch było jak ogień i woda poza planem zdjęciowym, to Anthony wcale nie czuł się źle w towarzystwie chłopaka. Czasami tylko za dużo gadał.
- Wydaje mi się, że Jatrick - wtrącił, podając nazwę paringu. Oczywiście, że wiedział, że postać, w którą się wcielał -- Jason -- większą popularnością cieszy się w parze z Patrickiem, charakterem Chrisa, niż z przypisaną przez scenarzystów Debbie.
- Upokarzającej? - Anthony uniósł brwi, wyglądając raczej na zainteresowanego z grzeczności, niż z prawdziwej ciekawości. Wiedział też, że pożałuje tego pytania. Pierwszą zasadą aktorstwa było nie googlowanie siebie. Czasami można było odkryć przerażające rzeczy. I chociaż koncept uprawiania seksu z drugim mężczyzną wcale Anthonego nie odrzucał, nie sprawiał też, że mężczyzna czuł się w obowiązku by cokolwiek inicjować.
Chris był dobrym znajomym, właściwie, to już nawet przyjacielem. Ich postacie iskrzyły na małych ekranach. Czego więcej chcieć?
Anthony pochylił się odrobinę do przodu, by zgarnąć dodatkową paczkę cukru z talerzyka Chrisa i w tym właśnie momencie, kiedy znaleźli się o kilka centymetrów bliżej siebie, ogłuszył ich przerażająco wysoki pisk.
Anthony westchnął, czując już jak zbliża się ból głowy. Miał ochotę z niezadowoleniem pomasować nasadę nosa i ofuknąć grupkę fanek dwa stoliki obok. I tę drugą grupkę, na przeciwko też. I te fanki za szybą kawiarni. W ogóle miał już dość tego piekielnego Comiconu. Anthony nie był w stanie pojąć jak ludzie wytrzymywali w takich warunkach i w dodatku udawało im się uniknąć trwałej głuchoty.
Ale Brooke był aktorem. Diabelnie dobrym. Dlatego niemal od razu przywdział uśmiech amanta i puścił oczko do grupki fanek za szybą -- bezpieczny cel, nie wejdą do kawiarni. A przynajmniej Anthony błagał o to w duchu.
Zaraz potem wsypał do swojej kawy cukier Chrisa.
- Powinienem kupić sobie zatyczki do uszu - powiedział cicho pod nosem, bardziej do siebie niż do Chrisa. Czuł na swoim karku spojrzenia kilkunastu fanek. Oh, bogowie. Jeszcze tylko cztery dni.

Christian Bauer

Wydawać by się mogło, że człowiek o jego sposobie bycia i popularności powinien mieć tolerancję ze stali. Tymczasem kiedy Anthony zapytał o te głupie obrazki, Chris z zażenowaniem odwrócił wzrok.
- No upokarzającej. Kajdanki w takim lożkowym kontekście są raczej upokarzające. I to ubranie... Nawet ja nie noszę takich rzeczy... - Chris kilka razy poruszył dłońmi, jakby jego gesty miały zobrazować Tony'emu co tancerz usiłuje mu przekazać.
Czasami to jak łatwo było blondyna speszyć było aż zabawne. Szkoda tylko, że nie wyłączało jego słowotoków.
- Poza tym nie ważne. Nie wiem po co im to. I po co w ogóle rysują takie rzeczy. Tony, te dziewczyny w większości nie mają nawet szesnastu lat. To jakaś patologia.
Skrzywił się lekko, kiedy do jego uszu dotarł nieprzyjemnie wysoki pisk i nieświadomie zmierzył siedzące za szybą dziewczyny niechętnym spojrzeniem. Zareagowały bardziej entuzjastycznie niż w momencie, w którym Tony posłał im oko.
Ich absolutnie zachwycone miny sprawiły, że na chwilę kompletnie zgłupiał. Ich uśmiechy zastąpione wybuchem pisków i szybkich, niezrozumiałych komentarzy, i wreszcie fakt, że skierowały się w stronę drzwi wywołały w tancerzu nutę niepewności.
- Tony. Chyba popełniłem jakiś wielki błąd - oświadczył grobowym tonem, kiedy zachwycona gromadka zaczęła zbliżać się do ich stolika pokrzykując coś o zazdrości, prowokowaniu i PWP. Co to w ogóle było PWP?
Tancerz wziął głęboki oddech j przywołał na twarz uprzejmy uśmiech.
- Idą. Kopnij mnie jeśli powiem coś głupiego - poprosił.
Chwilę potem zalała ich fala komplementów, prośb o autografy i pytań, w tym tak niedyskretnych jak te dotyczące relacji pomiędzy samym Chrisem i Anthonym, nie między ich postaciami.
Jezu. Jeśli Bauer miałby pocałować Tony'ego, żeby tylko te dziewczyny sobie poszły, to by to zrobił. I tak nikt nie wierzył w to, że tancerz może być hetero. Nie kiedy tak się ubierał.
Nagle zapadła cisza. Chris zmierzył fanki niepewnym spojrzeniem. Przegapił coś?

Anthony Brooke

Chris i ta jego zakłopotana gestykulacja. I pomyśleć, że to wszystko tylko z powodu kilku rysunków i kajdanek. Anthony parsknął cicho pod nosem, rozbawiony. Nie widział nic upokarzającego w seksie jako takim, w kajdankach też nie -- nawet tych fluffiastych, różowych, które prościej było rozerwać niż zapiąć. Przez dosłownie kilka sekund Brooke pozwolił sobie na luźne myśli związane z najwyraźniej nudnym życiem seksualnym Chrisa. Zaraz jednak porzucił ten temat. Lepiej było nie rozwodzić się nad podobnymi rzeczami.
Wrócił do swojej kawy, nie komentując.
Dopiero kiedy do kawiarni wlał się tłum fanów, Anthony poczuł jak coś zaciska mu się w żołądku. A to było takie spokojne przedpołudnie. Dlaczego, no dlaczego, musiał mrugnąć do tych dziewczyn? Oczywiście, jak na aktora przystało, Brooke zaszczycił każdą z nastolatek olśniewającym uśmiechem gwiazdy hollywood i zabrał się za podpisywanie autografów.
Reszta fanów z kawiarni, wywąchawszy okazje, poderwała się ze swoich miejsc i już po chwili dookoła ich stolika zrobił się niemały tłum. Anthony naliczył lekko ponad dwadzieścia osób. Oh, bogowie.
- Sama to narysowałaś? Jest przepiękne! - Skomentował, skądinąd bardzo dobrze zrobiony, portret samego siebie, jednocześnie go podpisując. Autorka próbowała właśnie złapać wystarczająco dużo powietrza by coś powiedzieć, kiedy do uszu Anthonyego -- i ku jego przerażeniu, również reszty dziewcząt -- dotarły słowa Chrisa.
Minęła pełna ciszy sekunda.
Potem Anthony kopnął Chrisa pod stołem. Mocno. I mało dyskretnie.
Kolejną sekundę później, ciszę w kawiarence przerwały piski dwudziestu podekscytowanych gardeł. I gdyby tylko wzrok Brooke'a mógł zabijać; aktor spiorunował swojego kolegę po fachu spojrzeniem godnym wściekłego psa. Co on do cholery wyprawiał!?
Już pal licho sześć, że chciał pozbyć się fanów i otwarcie im to powiedział -- Anthony był pewien, że ze słów Chrisa akurat to ujdzie wszystkim mimo uszu -- ale proponować pocałunek?! Z nim?!
Dwadzieścia par oczu spoglądało na nich wyczekująco i jeśli Anthony kiedykolwiek czuł się pod presją by coś zrobić, to był to właśnie ten moment w kawiarence drugiego dnia Comiconu. Minęła kolejna długa chwila, zanim Anthony westchnął teatralnie, głośno, tak by wszyscy go usłyszeli.
- Czego się nie robi dla kawy - mruknął pod nosem, po czym podniósł się ze swojego miejsca i przechylił w stronę Chrisa. Wyciągnął rękę, chwycił tancerza za jego podkoszulek, przyciągnął do siebie i pocałował.
Nie było to może zbyt widowiskowe, ale tak czy inaczej, Anthony na dobre półtorej godziny stracił słuch w lewym uchu.
- Sio - powiedział, usiadłszy z powrotem na krześle. - Po autografie i zmykajcie.

Christian Bauer

Dosyć silne kopnięcie w łydkę uświadomiło mu, że naprawdę wypowiedział te słowa na głos. Tancerz momentalnie się zmieszał, w niemalże obronnym geście uniósł dłonie i gwałtownie pokręcił głową.
- Nie! Ja żartowałem! To był tylko... Ja nie... - próbował robić wszystko, żeby tylko uniknąć patrzenia na fanki.
Przed zrobieniem z siebie jeszcze większego błazna na swój sposób uratował go Anthony. O ile chwycenie speszonego, wciąż mamroczącego głupoty tancerza za jego różowe fraki i pocałowanie można było rozważać w kategorii ratunku.
Chris był zbyt zaskoczony na to, żeby rzeczywiście zaangażować się w przedstawienie - sterczał bez ruchu jak kłoda, nie jak mistrz świata w tańcu nowoczesnym, a kiedy tylko aktor go puścił, Bauer wręcz bezwiednie opadł na krzesło.
Wręcz machinalnie podpisał jeszcze kilka kartek, zdjęć i rysunków, życzył dziewczynom miłego dnia i grzecznie się z nimi pożegnał.
Po kilku minutach odeszły, a Christian został sam. Sam naprzeciwko chodzącej maszyny służącej do wgniatania ludzi w ścianę samym spojrzeniem.
Tancerz nagle uznał, że ściana jest dużo bardziej interesująca niż oczy Tony'ego.
- Przepraszam - mruknął. - Ja wiem, że to tak... Ale bo ja myślałem... Że ten Jatrick... I to było męczące... I nie chciałem powiedzieć na głos... - do nieskładnych tłumaczeń dołączyły jeszcze mniej zgrabne ruchy dłoni i blondyn uświadomił sobie, że robi z siebie idiotę. Przestał mówić. I gestykulować. Tylko wbił w Brooke'a spojrzenie zbitego psa.

Anthony Brooke


Cholera, był niemal pewien, że podczas pocałunku przynajmniej kilka fanek zrobiło im zdjęcia. O ile fotografie nie były jeszcze najgorsze, o tyle Anthony miał cichą, bardzo szybko gasnącą nadzieję na to, że żadnej z dziewcząt nie udało się nagrać filmiku. Po chwili aktor doszedł do wniosku, że nie ma sensu się nad tym zastanawiać -- i tak dowiedzą się wszystkiego za kilkanaście minut, kiedy zdjęcia wpłyną do internetu.
Anthony, siedząc w kawiarence i popijając kawę, właśnie uświadomił sobie, że być może wywołali właśnie z Chrisem całkiem duże zamieszanie. Pięknie. Cudownie.
Z nadal złym spojrzeniem i miną jasno wskazującą, że wszystko, co zaszło, było winą Chrisa, Anthony sięgnął po swój telefon i wystukał sms'a do swojego menażera i reżysera serialu.
"Pocałowaliśmy się z Chrisem przed fankami. Jatrick wygra w sondażach."
Dopiero potem podniósł wzrok tylko po to, by spiorunować spojrzeniem tancerza. Boże, jak można tak się jąkać. Gdyby Chirs ogrywał rolę, Anthony byłby pod wrażeniem, ale że mężczyzna po prostu był zbyt zażenowany i zawstydzony, by wyprodukować chociażby jedno porządne zdanie, Brooke tylko westchnął.
- I jak ci się podobało? - Zapytał, odnosząc się do pocałunku. W sumie, kiedy wreszcie miał szansę się nad tym zastanowić, całowanie Chrisa wcale nie było nieprzyjemnym doświadczeniem. Chociaż za partnera mógłby mieć równie dobrze słup albo ścianę. - To był mój pierwszy pocałunek na planie. Z Jessicą Pietrov. Moja pamięć nie jest aż tak dobra, ale wydaje mi się, że była trochę bardziej żwawa niż ty.
Wzrok Anthonyego zmiękł, ale nie stał się łagodny, po prostu wrócił do tego samego neutralnego wyrazu, z odrobiną rozbawienia. Brooke dopił swoją kawę i skinął głową na kelnera -- zarumienionego i speszonego, pewnie widział pocałunek -- by przyniósł rachunek. Za godzinę Chris miał panel, a Anthony powinien zacząć przygotowywać się na telefony od menagera i reżysera. I kilku innych osób też.

Christian Bauer

Nieco zbyt mocno odstawił filiżankę po kawie na talerzyk. Podejście Tony'ego chyba jednocześnie zdjęło mu kamień z serca i mocno go zirytowało.
- Po prostu się przejmuję, nie musisz od razu rzucać złośliwych komentarzy - oświadczył nieco urażonym tonem. - Gdyby nie wzięły mnie z zaskoczenia, to bym ci pokazał, jaki jestem żwawy.
Odgarnął włosy za ucho, a po chwili zastanowienia wydobył z kieszeni gumkę do włosów i związał je w niewielki, z lekka niezgrabny koczek na czubku głowy.
- Boże. Tony. Wiem, że to moja wina. Ale wcale nie chcę tam iść... - jęknął, kiedy wkładał do kieszonki z paragonem odliczoną kwotę.
Anthony uznał, że chyba nie warto mu odpowiadać.

Reszta Comiconu była dla tancerza kompletnym horrorem. Jak się okazało, fanki zdążyły nie tylko zrobić zdjęcia. Jedna z nich zdołała nakręcić filmik - i żeby jeszcze od początku, z całym wyjaśnieniem; nie, dziewczyna wyłapała tylko moment samego pocałunku zakończony absolutnie głupią, zagubioną miną Bauera i ciężkim westchnięciem Tony'ego gdzieś w tle.
Materiały obiegły konwent w ciągu kilku godzin, a internet został opanowany przez falę komentarzy, rysunków i pełnych emocji opisów dziewcząt, które miały okazję widzieć wszystko na własne oczy. Reżyser serialu otrzymał oficjalną petycję, w której odbiorcy prosili, żeby wprowadzić do serii wątek miłości homoseksualnej, a co gorsze przeklęty Jatrick - w tej chwili już podpierany insynuacjami dotyczącymi samych aktorów - został wylansowany także przez gorącą, toczącą się w mediach dyskusję na temat gender i równości seksualnej.
Już po tygodniu Chris był bardziej zmęczony niż po całych miesiącach przygotować na mistrzostwa świata.

Bauer nie widział Anthony'ego praktycznie od zakończenia konwentu. Wymienili kilka maili, raz czy dwa do siebie zadzwonili, ale generalnie ich czas pochłonęły życia prywatne i próby uciekania przed fotografami. Blondyn, żeby choć trochę uniknąć rozgłosu, zaczął nawet ubierać zwykłe koszule - niewiele mu to pomogło.
Spotkał się z Tony'm dopiero na planie nowego sezonu. Już na starcie czekała go informacja z rzędu tych, które powalają człowieka jak hałas fajerwerków w czasie Nowego Roku w Chinach.
Alice, aktorka odgrywająca Debbie, zaszła w ciążę i musiała zrezygnować z pracy przy serialu. Debbie umierała już w pierwszym odcinku - i nie, Jason nie mógł sobie poradzić z jej stratą inaczej niż zbliżając się do Patricka, swojego jedynego, zaufanego przyjaciela. Chris miał ochotę walić głową w mur.

Anthony Brooke

Spędził cały miesiąc z rodziną, w małej miejscowości ukrytej przed wścibskimi fankami i fotoreporterami. Oczywiście, jego skrzynkę mailową -- i prawdopodobnie pocztę w Vancouver, gdzie mieszkał podczas kręcenia serialu -- zalewały miliony wiadomości, zarówno od fanów jak i dziennikarzy. Anthony posłuchał rady swojego menadżera i uprzejmie odmawiał udzielania wywiadów komukolwiek, nawet za spore sumy pieniędzy. W tej chwili wszystkim zależało na tym, by narobić szumu dookoła daty premiery pierwszego odcinka trzeciego sezonu. Serial już i tak bił rekordy popularności, ale to, co wywołał pocałunek z Chrisem było nieporównywalne.
Anthony momentami, kiedy pojawiał się online na twitterze albo sprawdzał oficjalnego fejsbuka, czuł się jakby porwało go tsunami. Wisienką na torcie okazał się jednak reportaż w wieczornych wiadomościach, gdzie zwolennicy gender powoływali się właśnie na niego i Chrisa.
I tak, z dnia na dzień, obaj aktorzy zostali uznani za parę.
Albo przynajmniej za kumpli do pieprzenia, jak to ładnie określili.
Anthony miał nieco lepiej pod tym względem. Biorąc pod uwagę jego aktorską przeszłość i kilka związków z partnerkami filmowymi, został dumnie okrzyknięty biseksualistą, podczas gdy gejostwa Chrisa nikt nawet nie podważał. Bo proszę was, wystarczyło spojrzeć jak tancerz się ubiera by wszelkie wątpliwości zniknęły.
Brooke kontaktował się z Chrisem kilka razy podczas tego miesiąca, chociażby po to, żeby ustalić wspólną wersję wydarzeń. Oczywiście, obaj musieli zaprzeczyć, że nic między nimi nie ma, oprócz zwykłej zawodowej przyjaźni, a pocałunek był dla zabawy. Anthony miał wygłosić w pierwszym tygodniu sezonu trzeciego, oświadczenie, że w pełni popiera inicjatywy dążące do równouprawnienia.
Po za tym, miesiąc upłynął Anthonyemu spokojnie. Jego rodzina nie przyjęła ze szczególnym entuzjazmem pocałunku z innym facetem i Brooke musiał tłumaczyć matce, że na pewno doczeka się wnuków, nie ma innej opcji. Anthony wrócił do uprawiania yogi dla relaksu, skończył czytać te kilka książek, na które nie miał czasu podczas kręcenia serialu, pojechał na trzy dni nad jezioro, załapać trochę opalenizny -- ale nie za dużo, żeby przysparzać pracy charakteryzatorom.
Kiedy, na dzień przed rozpoczęciem pierwszych spotkań odnośnie serialu, dostał scenariusz, aż zakrztusił się śliną. Scena z Debbi, umierającą w jego objęciach, wzruszyła go już na papierze. Anthony potrafił wyobrazić sobie, jak trudna emocjonalnie będzie do odegrania. Po za tym, fabuła wyraźnie zmierzała do zacieśnienia więzi między Jasonem - teraz ze złamanym sercem - i Patrickiem. Anthony przeczytał nawet dopisek, że czwarty odcinek będzie tylko z nimi, kiedy bohaterowie przypadkowo, nieszczęśliwie, oddzielają się od swojej grupy i szukają schronienia oraz walczą z zombie.
No ładnie.


Następnego dnia Anthony, ubrany w swój zwyczajny czarny komplet -- jeansy, t-shirt i czapka z daszkiem -- pojawił się na planie, czuł w brzuchu dziwny ucisk. Nie widział Chrisa przez miesiąc. W sumie, nie rozmawiali nawet o tym pocałunku. Ale Anthony grał już w kilku romansach, z których większość była naprawdę nafaszerowana emocjami. A biorąc pod uwagę chemię i iskrzenie między Jasonem a Patrickiem, ten sezon będzie podobny. W takich warunkach zachowanie odpowiedniej relacji z partnerem z planu nie jest łatwe. Anthony znał to z autopsji, sam nie raz spał z aktorkami po zakończonych scenach. Większość to były tylko jednonocne wyskoki, albo romanse trwające tylko podczas kręcenia, ale zdarzył się też jeden dłuższy związek.
Brooke poszukał wzrokiem Chrisa, a kiedy go odnalazł, nie mógł zmusić się, żeby do niego podejść. Jak niby miał powiedzieć mu o swoich wątpliwościach? Tancerz po prostu uznał pocałunek za wyskok, który narobił zamieszania i przysporzył im więcej sławy, to wszystko. Nie mieli wobec siebie żadnych zobowiązań. Anthony uznał, że roztrząsając sprawę zrobiłby z siebie idiotę, więc po prostu udał się do charakteryzatorki.
Niech się dzieje, co chce.

Christian Bauer

Ostatni miesiąc nie należał do najłatwiejszych. Christian nigdy jakoś specjalnie nie krył się z tym, że jest homoseksualistą - zresztą, nikt i tak by mu nie uwierzył. To jednak, co działo się w jego życiu w tej chwili przekraczało ludzkie wyobrażenia. On i Anthony stanęli w centrum medialnego szumu, ale to tancerz skupił na sobie większość negatywnych komentarzy - bo przecież nie wystarczyło mu samo bycie innym, musiał się z tą innością afiszować.
Bauer nie sądził, że jego poczucie estetyki jest wystarczającym powodem do mieszania go z błotem.
Wcale nie był szczęśliwy kiedy usłyszał w jakim kierunku ma pójść serial i naprawdę, gdyby nie to, że zwyczajnie nie mógł sobie pozwolić na zerwanie umowy, chętnie zrezygnowałby ze współpracy z HBO. Jeszcze bardziej dobiło go zachowanie Anthony'ego. Tancerz wiedział, że to wszystko jego wina. Naprawdę, ilekroć widział ten przeklęty filmik, przypominał sobie kto sprowokował całą sytuację. Nie sądził jednak, że drugi aktor tak kompletnie go zignoruje.
Christian westchnął ciężko i uznał, że może tak rzeczywiście jest lepiej. Im mniej ze sobą przebywali, tym mniej hałasu w mediach powstawało.

Przez cały dzień zamienił z rudzielcem tylko kilkanaście zdań i wszystkie z nich dotyczyły tylko i wyłącznie serialu. Granie tak, żeby nieco zaostrzyć chemię pomiędzy Jasonem i Patrickiem, ale nie przerodzić tego wszystkiego w otwarty flirt było dla Chrisa mocno skomplikowane, tymczasem Tony wyglądał tak, jakby nigdy nie odgrywał niczego łatwiejszego.
Szczególnie upierdliwa była ostatnia scena zaplanowana na ten dzień; Jason trzymał na rękach ciało Debbie, nie zwracając kompletnie uwagi na to, że z minuty na minutę otoczenie robi się coraz bardziej niebezpieczne. Chris nie zamierzał mówić tego głośno, ale tych kilka łez, które pojawiły się w jego oczach, było jak najbardziej prawdziwych - rudy był kompletną, złośliwą szują, ale potrafił robić z ludzkimi emocjami co tylko mu się żywnie podobało.
Bauer wyrwał się na plan nieco wcześniej niż przewidywał reżyser, prawdopodobnie poderwał drugiego aktora z klęczek nieco zbyt gwałtownie, ale nikt z tego powodu nie narzekał.
Scena była ponoć bardzo dobra.

Po zakończeniu zdjęć Christian udał się do przebieralni Anthony'ego. Zapukał lekko i kiedy usłyszał pozwolenie, wszedł do środka.
- Możemy chwilę porozmawiać?

Anthony Brooke


Dla niego, niemal wszystkie sceny z odcinka były proste do odegrania -- nawet ten z ponad stuosobową chordą zombie, trudnych do zsynchronizowania. Anthonyemu nie przeszkadzało powtarzanie ujęć po kilka razy, dopóki nie wyszły perfekcyjnie. Był w końcu aktorem. Odtwarzanie tych samych emocji w kółko i w kółko, z takim samym efektem, wywołującym u widza prawdziwe odczucia -- dreszczyk adrenaliny, oburzenie albo smutek, było jego pracą. A w swojej pracy był naprawdę dobry, albo po prostu lubił tak myśleć.
Jego myśli jednak zaprzątała finalna scena z Debbi. Naprawdę lubił ten związek - Jasona i afroamerykanki, która swoją bezinteresownością i dobrocią, utrzymywała morale i wiarę grupy ocalonych. Oczywiście, powiedział Katie, że naprawdę cieszy się jej szczęściem, i że życzy jej powodzenia z mężem. Że z pewnością będzie wypatrywał dnia, w którym ponownie zagrają na ekranach.
Scena śmierci Debbi była trudna. Raz, wymagała od aktorów całkiem sporego wysiłku fizycznego -- Anthony musiał biec przez pół placu, przedzierając się przez zombie i walcząc z nimi, by dotrzeć do swojej ukochanej. Dotrzeć, dosłownie o kilka sekund za późno. Anthony ze strachem i determinacją, z rozpaczą człowieka, który właśnie traci wszystko, odepchnął aktora-zombie numer 22 i wbił mu sztuczny nóż w głowę. Czarna krew trysnęła. Anthony -- nie, Jason, klęczał przy swojej ukochanej, obejmując ją i chaotycznie, histerycznie niemal, próbował zatamować kawałkami ubrań krwawiącą szyję. Debbi dusiła się własną krwią. Jason, nagle nie potrafiąc podnieść głosu, szeptał coraz szybciej i szybciej całą litanię złożoną z "zostań ze mną, nie umieraj, dasz radę. Jesteśmy tak blisko schronienia. Debbi, kocham cię! Proszę, proszę, proszę..."
Ale Debbi umarła w jego ramionach, tylko po to, by po kilku sekundach otworzyć oczy i jako zombie, rzucić się na Jasona. Anthony, z łzami cieknącymi po policzkach, z trzęsącymi się i umazanymi sztuczną krwią rękoma, poczuł jak Chris łapie go mocno za ramię i odciąga od Debbie. Ostatnie zdanie odcinka, patetyczne, głośne "DEBBI!" wykrzyczał głosem, który załamał się na ostatnich kilku literach.

Brooke po zakończeniu sceny dostał wolne na resztę dnia. Mógł po prostu zmyć charakteryzacje i uspokoić skołatane nerwy. Jego serce łomotało mu w piersi, wybijając bolesną balladę, jeszcze przez dobre trzydzieści minut, kiedy w swojej przyczepie dochodził do siebie. Sceny śmierci zawsze były takie -- wywoływały w widzach najwięcej emocji, sprawiały, że aktorzy wygrywali prestiżowe nagrody, ale za każdą trzeba było zapłacić.
Po szybkim prysznicu, Anthony nadal ocierał łzy z policzków. Ból Jasona był teraz jego własnym i Brooke zamierzał wrócić do domu, zrobić sobie porządną herbatę i zasiąść nad książką, by oderwać się od fabuły serialu.
Stał właśnie na środku pomieszczenia, wpatrując się w sufit i zakraplając oczy -- obolałe od przecierania kłykciami. Jego mina nie była już zbolała, tylko obojętna, a kiedy spojrzał na Chrisa, emocje Jasona wyparowały w jednej sekundzie, zastąpione ponownie, przez ten niechciany uścisk w brzuchu.
- O co chodzi? - Powiedział, może aż nazbyt szorstko. Ale hej, to on właśnie odegrał scenę, w której jego miłość życia umiera. Zasługiwał na taryfę ulgową.
Spojrzał uważnie na Chrisa i dopiero po chwili zdał sobie sprawę, że stoi przed tancerzem w samych spodniach od dresu i z mokrymi włosami.

Christian Bauer

Spuścił głowę. Zaskakującym było to jak szybko potrafił przejść od swojej zwyczajowej gadaniny, pląsania i opowiadania głupich anegdotek do trybu " przepraszam za to, że żyję ".
- Ja... Przepraszam. Nie chciałem przeszkadzać - mrugnął, bez zastanowienia drapiąc się po potylicy. Praca fryzjerów zginęła pod jego palcami, ale nie przejął się tym jakoś specjalnie. Miał do zrobienia jeszcze tylko jedną scenę, niezbyt wymagającą. Przedzieranie się przez busz, bez broni, bez żadnego zastanowienia, nie wymagało idealnej fryzury. Patrick w ogóle nie potrzebował zbyt wielu rzeczy - ani zachęty - kiedy w grę wchodziło ratowanie Jasona.
- Mogę przyjść później - mruknął, ale kiedy Tony kazał mu usiąść, nie kłócił się.
Bauer zaczął przebierać palcami. Nie był najlepszy w prowadzeniu takich rozmów.
- Chodzi o cały ten skandal - wziął głęboki oddech. Musiał jakoś wyjaśnić tę sprawę, pracowanie takich warunkach jak dziś - czyli grzeczne ignorowanie siebie nawzajem - w ogóle nie wchodziło dla niego w grę.
- Przepraszam Tony. Naprawdę. Wiem, że całe to zamieszanie to tylko i wyłącznie moja wina. Naraziłem cię na sporo stresu, należą ci się przeprosiny. Teraz, kiedy wyjdzie trzeci sezon, będzie jeszcze gorzej... Rozumiem, że jesteś zły. I jeśli będziesz chciał, skieruje uwage mediów na siebie.Ale... Ja nie umiem pracować w takich warunkach. Nawrzucaj mi, wykrzycz się, możesz mi nawet przywalić. Cokolwiek. Wole wiedzieć na czym stoję niż być ignorowanym - przez chwilę siedział w kompletnym bezruchu.
Dopiero kilkanaście sekund później odważył się zerknąć na rudzielca.

Anthony Brooke

Przez długą chwilę mierzył Chrisa spojrzeniem, próbując pozbierać myśli i sklecić je w jakąś sensowną odpowiedź. Jak miał w ogóle zacząć ten temat? Jak miał zapytać Chrisa, o to, co sądzi o ich pocałunku. Anthony nie potrafił nawet przypomnieć sobie, jak smakowały usta tancerza. Przez całe to zamieszanie medialne, emocjonalna część, albo to co pocałunek mógł między nimi zmienić, straciło na znaczeniu.
Anthony milczał jeszcze przez moment, dopóki poczucie winy Chrisa nie zaczęło się materializować w atmosferze między nimi. Brooke mógłby przysiąc, jeszcze chwila, a przybrałoby fizyczną formę, spojrzało na nich dwóch z pożałowaniem i wyszło z przyczepy, żeby się nażreć na stołówce.
- Nie jestem zły - palnął, ale po przełamaniu werbalnej bariery, mówienie przyszło mu łatwiej. - Ostatecznie, to ja cię pocałowałem, więc to moja wina. Ty zgarniasz baty, więc to ja powinienem przeprosić.
Anthony spojrzał nieco mniej pewnie na blondyna. I co? Co on miał teraz zrobić albo powiedzieć. Cholera, nie lubił takich ciężkich rozmów. Zwłaszcza, że nie mieli w rękach szklaneczek z whisky.
- Przepraszam. I za to, że cię dzisiaj ignorowałem, też - dodał po chwili. Czuł, że rozmowa im się urywa, sprawiając coraz większy dyskomfort. Anthony w końcu westchnął głęboko. Albo teraz, albo nigdy.
- W tym sezonie idziemy w Jatricka, więc napięcie między nami będzie jak w dramacie z romansem - zaczął, mówiąc stanowczo i odrobinę zbyt szybko. - Zazwyczaj aktorzy prowadzący na pewnym etapie kończą uprawiając seks żeby rozładować napięcie. Więc jeśli trzeci sezon cię przytłoczy, zawsze możesz przyjść.
Co?
Moment.
Chwila. Anthony zamarł z kolejnym zdaniem na ustach, kiedy uzmysłowił sobie, co przed chwilą powiedział. Na Boga, czy on właśnie zaproponował Chrisowi seks? Anthony kłapnął ustami, zamykając je, po czym potarł palcami nasadę nosa.
- Wystarczy - mruknął. - Obiecuję że nie będę cię ignorował. Nie jestem zły. Przepraszam. Zapomnij. Możesz już iść masz scenę do nakręcenia.
Anthony niemalże popchnął Chrisa w stronę drzwi.

Christian Bauer

Zamrugał raz, potem drugi i trzeci.
Zastanowił się nad tym co właśnie usłyszał. Doszedł do wniosku, że usłyszał źle.
Tony zareagował zbyt nerwowo jak na normalną rozmowę.
To oznaczało, że Christian, najprawdopodobniej, usłyszał całkiem nieźle.
Blondyn poczuł, że jego policzki przybierają zbyt intensywnie różowy odcień (chwała Bogu, że miał na twarzy aż tyle podkładu, może jakoś maskował upokarzający rumieniec) i zmarszczył lekko nos.
- Napięcie. Oczywiście. Tak. Przyjdę. Chociaż mnie nic nie przytłacza. Tak - jakże pełna treści wypowiedź ewidentnie skołowanego Bauera na szczęście dość szybko się zakończyła.
Tancerz zerknął na telefon, odłożył go na krzesło, spojrzał na Tony'ego i uznał, że czas się ulotnić.
Nie był przyzwyczajony do takich propozycji. To, jak bardzo - zdaniem reporterów - obnosił się z orientacją wcale nie pomagało mu znaleźć partnera. Wbrew pozorom spędzanie wielu godzin na sali lustrzanej i ćwiczenie kolejnych kroków także nie sprzyjało romansom, stąd też Bauer wcale nie był przyzwyczajony do tego typu propozycji. Nie wiedział, jak sobie z takim fantem poradzić.
- Cieszę się. Że nie jesteś zły. W takin razie wracam do pracy. Do jutra!
Wyszedł z pokoju, kompletnie nie zorientowawszy się, że jego iPhone wciąż spoczywał na krześle.
Właściwie to nie zauważył braku urządzenia aż do momentu, w którym wrócił do domu.

Anthony Brooke

Jeszcze dobrą minutę po wyjściu blondyna, Anthony opierał się o zamknięte na klucz drzwi przyczepy i wpatrywał się tępo w ścianę naprzeciwko. Jego nogi ledwo utrzymywały go w pionie -- nie dlatego, że się stresował albo nagle poczuł się słaby. Po prostu stanie w tej chwili było czymś zupełnie poza Anthonym. Wszystkie jego myśli, jego emocje, obracały się dookoła Chrisa.
Chrisa, który właśnie przed chwilą, zgodził się na seks.
Który zaproponował w chwili słabości Anthony.
O bogowie.
Ostatecznie Anthony wziął duży haust powietrza, wypuścił je przez nos -- odetchnął, przymknął na moment oczy a potem pokręcił stanowczo głową. To wszystko to tylko jedno wielkie nieporozumienie.

Minęła godzina, zanim Brooke zorientował się, że Chris zostawił u niego swój telefon. Właściwie, gdyby nie nagłe powiadomienie o nowej wiadomości e-mail, Anthony prawdopodobnie w ogóle nie zauważyłby niepozornego urządzenia, leżącego między gazetami. Przez moment Brooke jedynie wyklinał w myślach roztrzepanie przyjaciela, ale w końcu, znów pokręciwszy głową, postanowił Iphone'a oddać właścicielowi.
Co prawda nie miał najmniejszej ochoty widzieć się z Chrisem -- który zapewne już odkrył znaczenie ich rozmowy i też był wściekle zawstydzony albo zażenowany pomyłką. Obaj aktorzy mieszkali niedaleko siebie, zarówno ze względów ekonomicznych -- dojeżdżali na plan zdjęciowy razem, a HBO wynajmowało mieszkania w budynkach tej samej firmy -- jak i personalnych. Wszyscy aktorzy serialu po dwóch latach współpracy byli dobrymi przyjaciółmi i lubili wychodzić razem na piwo czy kawę po skończeniu odcinka, albo po prostu, kiedy mieli czas.
Anthony musiał przypomnieć sobie dokładny adres mieszkania Chrisa, ale ostatecznie dotarł na miejsce bez problemu.
Nieco nerwowy, z Iphonem Chrisa w kieszeni, zapukał do jego drzwi i niecierpliwie czekał. Nie miał pojęcia jak jego wizyta zostanie odebrana. Nie wiedział, czy lepiej było udawać -- grać -- że między nimi nic się nie zmieniło, czy próbować wyjaśnić pomyłkę. W ogóle, czy powinien wziąć tą ofertę za pomyłkę? Anthony, zupełnie osłupiały, wpatrywał się w drzwi, podczas gdy we wnętrzu jego umysłu toczyła się walka między stroną, która seks z Chrisem uważała za interesującą, a tą częścią, która zdecydowanie się temu sprzeciwiała.
Kiedy w końcu tancerz otworzył drzwi, Anthony wypalił bez zastanowienia :
- Ja w związku z seksem.
Przez moment twarz Anthonyego wyrażała czyste przerażenie. Poprawił się szybko :
- W związku z telefonem. Iphonem - powiedział szybko, głośniej niż poprzednio. - Zostawiłeś go u mnie.
Brooke wyciągnął rękę i niemal wcisnął urządzenie Chrisowi.

Christian Bauer

Na początku w ogóle nie usłyszał dzwonka do drzwi - w całym mieszkaniu rozbrzmiewało stanowczo zbyt głośne "Sexy back" Justina Timberlake'a.
Serial serialem; Bauer musiał codziennie ćwiczyć. Za dwa tygodnie startował w zawodach międzystanowych. A przynajmniej taką miał nadzieję. Jeśli wziąć pod uwagę całe medialne zamieszanie, organizatorzy mogli go wywalić nawet w ostatniej chwili.
Otworzył Anthony'emu dopiero po drugim dzwonku. Muzyka nagle ucichła, zza drzwi dało się słyszeć ciche "kurwa" kiedy Chris zrzucił coś na podłogę, przyspieszone uderzenia stóp o podłogę kiedy podchodził do drzwi.
- Tony? - blondyn rzucił przyjacielowi zaskoczone spojrzenie, ale prawie natychmiast odsunął się, robiąc mu przejście. Nierówno oddychał i miał zaczerwienione policzki - ewidentnie aktor przerwał mu w połowie ćwiczeń.
Chciał powiedzieć coś jeszcze, ale właśnie w tym momencie rudzielec uznał, że inteligentnym będzie pomylenie słów "iPhone" i "seks". Miały ze sobą tyle wspólnego!
Tancerz rzucił drugiemu mężczyźnie niepewne spojrzenie, a po chwili nerwowo poruszył palcami. Gdyby nie to, że już był zaczerwieniony, jego speszenie byłoby lepiej widoczny.
- Dobrze wiedzieć. To gratuluję. A ja jestem singlem - palnął bez zastanowienia. Niezależnie od tego ile razy znajomi mówili mu, że ma wyjątkowo suche poczucie humoru, to jakoś nie potrafił się go wyzbyć.
Tym razem jednak durny dowcip rozładował napiętą atmosferę. Christian wyciągnął rękę po telefon.
- Wejdź, skoro już tu przyszedłeś. Chyba mam jakieś piwo. Przepraszam, wiesz, za nieogarnięcie - wskazał na siebie samego.
Fakt faktem, nie wyglądał - nawet jak na swoje standardy - zbyt reprezentacyjnie.
Włosy spiął w niechlujny koczek na czubku głowy, miał na sobie rozciągnięty, jasny tanktop z napisem "Fuck school, go to Narnia" zsuwający mu się z ramienia i stare, powyciągane, czarne alladynki.

Anthony Brooke


To zdecydowanie nie były słowa jakimi chciał się zwrócić do Chrisa, ale na całe szczęście, tancerz miał wystarczająco dużo dystansu do siebie i do sytuacji, by obrócić wszystko w żart i rozluźnić atmosferę. Anthony, dzięki temu, odzyskał panowanie nad sobą i swoim językiem.
Ściągając po drodze delikatną letnią koszulę - i zostawiając na sobie tym samym jedynie tank-top -- wszedł do mieszkania Chrisa. Właściwie, jeszcze nigdy w nim nie był.
Próbując stłamsić ciekawość, rozglądał się dyskretnie na boki.
- Przeszkodziłem ci w czymś? - Zapytał, dopiero teraz zwracając uwagę na to, jak spocony i zdyszany był Chris.
Tancerz poprowadził ich do pokoju dziennego, połączonego z kuchnią i Anthony zajął miejsce przy barku.
Właściwie, to o czym mieli rozmawiać? Zazwyczaj ich głównym tematem byli Patrick i Jason, ale Anthony nie za bardzo wiedział, jak ma się za to zabrać i jednocześnie nie insynuować Jatricka albo nie zbaczać na tematy ich pocałunku.
- W następnym odcinku Jason będzie próbował się zabić - zaczął Anthony, nadając swojemu tonowi naturalne brzmienie. Zupełnie, jakby mówił o pogodzie. - Będziemy musieli odegrać kilka całkiem intensywnych scen. Możliwe, że będziemy kręcić przez to dłużej. No i jest jeszcze ta scena, w której idą do supermarketu pełnego zombie, po zapasy.

Chrisrian Bauer

Mieszkanie Chrisa, w przeciwieństwie do właściciela, w zasadzie niczym się nie wyróżniało - utrzymany w ciepłych barwach salon z wygodną, czekoladową kanapą i meblami z ciemnego drewna, kuchnia wyłożona grafitowymi kafelkami, wyposażona w nowoczesne, białe meble. Jego sypialnia była może nieco ciekawsza, ale tego miejsca Tony zobaczyć nie mógł.
W zasadzie jedynymi wyjątkowymi dodatkami były ponawieszane na ścianach liczne dyplomy i certyfikaty, kilka medali i jeden srebrny puchar, który tancerz postawił na regale.
- Niespecjalnie. Ćwiczyłem układ na konkurs, ale i tak miałem kończyć za jakiś kwadrans. Nawet nie wiem czy jest sens ćwiczyć, raczej i tak zostanę wykreślony z listy uczestników, więc w sumie... - Chris wzruszył ramionami.
Bauer poszedł do kuchni, przetarł twarz papierowym ręcznikiem i wyjął z lodówki dwie puszki piwa. Jedną z nich postawił przed przyjacielem.
- Wiem. Czytałem scenariusz. Nie chcę iść do supermarketu, nie lubię tych scen, reżyser zawsze coś wymyśli i wsadzi tam stażystę, którego w planie nie było, żebym mógł wyjść z siebie i stanąć obok - burknął.
Fakt faktem, Jimmie, reżyser, lubił robić aktorom takie numery. Bo "byli autentycznie wystraszeni". Najczęściej ofiarą stawał się Chris, bo i on reagował na to najbardziej żywiołowo.

Anthony Brooke

- Czemu mieliby cię wykreślić? - Anthony spojrzał na przyjaciela lekko zdziwiony. Tak jak Brooke zdobywał nagrody za swoje aktorskie umiejętności, tak wszyscy wiedzieli, jak bardzo Chris kocha taniec i jak niemal wszystko mu poświęca. Anthony nie raz nie dwa widział, jak blondyn tańczył na planie zdjęciowym pomiędzy ujęciami. Właściwie, dzięki temu właśnie ich serial wypuścił kilkuminutowe gagreel'e ku uciesze gawiedzi.
- Nie mów, że to z powodu pocałunku i całego tego zamieszania? - Dopytał, w duchu mając nadzieję, że to nie o to chodzi. Anthony miałby po tym wyrzuty sumienia. Wiedział jak bardzo Chris chciał wygrać ten konkurs, gdyby przez niego został zdyskwalifikowany...

Christian Bauer

- Od dwóch tygodni jestem ikoną wszystkich ruchów gejowskich w tym stanie. I, że zacytuję jedną panią z talkshow, nie jestem nawet gejem, tylko pedałem - stwierdził blondyn wzruszając ramionami. - Nic dziwnego, że spodziewam się zostać wykreślony z listy uczestników. W końcu wyszedłem na ekrany telewizorów i obnoszę się ze swoją orientacją. To ponoć nie jest najlepsze dla młodzieży. Organizatorzy nie chcieli by, żeby przywlokły się za mną kamery. Te konkursy nie potrzebują większego rozgłosu...
Bauer przeciągnął się, a po chwili kilka razy poruszył głową na boki czekając, aż strzyknie mu w karku.
- To i tak nie jest nic specjalnie ważnego. I nie będę musiał was zostawiać na planie - podchodził do sprawy zaskakująco, jak na siebie, spokojnie. Wydawał się w ogóle nie denerwować. Chyba naprawdę chciał, żeby cały ten szał po prostu się skończył. Niezależnie od ceny. Mniej działania, mniej rozgłosu.

Anthony Brooke

Odchrząknął, próbując jakoś nawilżyć nagle zupełnie suche gardło. Czyli to jednak było przez pocałunek. Anthony westchnął cicho i podniósł swoje psie oczy na Chrisa.
- Przepraszam - powiedział, zupełnie poważnie. - Szczerze powiedziawszy w tamtej chwili nie myślałem o konsekwencjach. A teraz prze ze mnie spotykają cię przykrości.
Brooke, jako zawodowy aktor, skruchę potrafił odgrywać bezbłędnie. Ba! Była to umiejętność którą odkrył i wyszlifował już jako mały dzieciak. Wszystkie "ale to nie ja, mamo!" i "przepraszam, już więcej nie będę" stały się jego pierwszymi aktorskimi próbami. A kiedy zaczął przekonywać rodziców o swojej niewinności, potem z aktorstwem było już z górki. Tym razem jednak, naprawdę czuł się winny i było mu z tym niedobrze.
- Nawet jeśli to był całkiem dobry pocałunek, to nadal chciałbym cofnąć czas - mruknął, spoglądając smętnie na Chrisa. - Nie zasługujesz na publiczny lincz za to, że nosisz... tą wątpliwą garderobę.

Christian Bauer

Machnął ręką. Albo naprawdę się nie przejmował, albo przez lata spędzone na scenie nauczył się robić bardzo dobrą minę do złej gry. Fakt, że jeszcze dzisiaj ćwiczył skłania do przyjęcia tej mniej optymistycznej wersji.
- Nie przepraszaj. Nie wstydzę się tego kim jestem, Tony. Żałuję tylko, że wywołuje to aż tyle problemów - albo kłamał, albo był strasznym hipokrytą. Od kilku dni usiłował kompletnie wtapiać się w tłum, a najbardziej ekstrawagancką rzeczą jaką nosił były adidasy z zielonym paseczkiem...
Cóż. Mógł się też bać, albo zwyczajnie szukać spokoju.
- A ja bym nie chciał - stwierdził, kompletnie nie zastanawiając się nad własnymi słowami. -Sam powiedziałeś. To był całkiem niezły pocałunek. Nawet jeśli byłem kłodą - uśmiechnął się do aktora i puścił mu oko.
Jakby dopiero po chwili dotarło do niego co zrobił - nieco zawstydzony potarł dłonią potylicę.
- Przepraszam, głupi żart - mruknął.
Zgniótł pustą już puszkę i odwrócił się, żeby wyrzucić ją do śmieci.

Anthony Brooke

Spojrzał na Chrisa nieco krytycznie. Ta, jasne. Nie przejmuj się. Właśnie przed chwilą Chris trenował do tego cholernego konkursu, a Anthony dobrze wiedział, że dzisiejszy dzień nie jest jakimś wyjątkiem. Wszyscy na planie zdawali sobie sprawę, jak dużo wysiłku Bauer wkłada w swój taniec i jak bardzo kocha to co robi. Zabrać mu możliwość wystąpienia, sprawdzenia się... Anthony westchnął, tym razem w duchu. Nie chciał, żeby to się tak skończyło. Gdyby jemu nagle zabroniono aktorstwa... Cóż, nie wiedziałby, co ze sobą zrobić.
- Może po prostu potrzebujesz trochę praktyki - odparował, z łobuzerskim uśmiechem na ustach. Właściwie, to nie powinien był tego mówić.
Widząc minę Chrisa, tylko uśmiechnął się z rozbawieniem.
- Daj spokój. Skoro i tak wszyscy myślą, że jesteśmy parą, to czy nie mogę cię trochę podroczyć? [>D]

Christian Bauer

Jego własny atak odbił się na nim rykoszetem. Blondyn nieco zbyt mocno trzasnął drzwiczkami szafki, odwrócił się trochę zbyt szybko i rzucił Anthony'emu skonsternowane spojrzenie. Dopiero po chwili do głosu doszła jego wrodzona złośliwość.
- A może za mało się postarałeś, żebym chciał się pochwalić umiejętnościami - oparł dłoń na biodrze i rzucił aktorowi pewien zadziorny uśmiech. Byłby nawet przekonujący, gdyby nie te lekko zaróżowione policzki.
Ale... przynajmniej się uśmiechał. Kompletnie szczerze i nie wymuszenie, co w ostatnich tygodniach zdarzało się raczej rzadko.

Anthony Brooke


Jako przedstawiciel małych i rudych, musiał dążyć do utrzymania odpowiedniego poziomu wredoty zadziorności. Bo jak to tak, być rudym i miłym? Anthony uniósł wyzywająco brwi i spojrzał ze swojego miejsca na kanapie, na Chrisa.
- Ah, tak? - Mruknął, uśmiechając się w prowokujący sposób. Pokazał nawet odrobinę zębów. - A może nie masz wcale umiejętności, kłodo, i tylko próbujesz mnie oszukać, żeby wyjść z twarzą?
Anthony przechylił się nieco do przodu, czekając na odpowiedź przyjaciela. Wiedział, że stąpa po cienkim lodzie, ale coś, jakaś wewnętrzna potrzeba, pchała go dalej i dalej. Wszystkie kąśliwe odpowiedzi przychodziły do niego same, ot tak, i bez większego zastanowienia, Anthony poddawał się temu impulsowi.

Christian Bauer

Nie powinien tego robić. Absolutnie nie powinien odsuwać się od blatu i nieco zbyt rozkołysanym nawet jak na siebie krokiem podejść do kanapy i patrzeć na Tony'ego z góry. A już na pewno nie powinien mu odpowiadać.
- Po prostu nie chciałem cię wtedy ośmieszyć, tak przy fankach. Maleństwo. - Chris nie zastanawiał się na tym, że właśnie flirtuje z facetem, którego powinien unikać. Ba! Czuł się z tym flirtowaniem bardzo dobrze.