Xbox x Pad

Eric

- Kurwa - warknął ze złością.
Nie ma to jak zostać obudzonym z samego rana, po ciężkiej imprezie przez kubeł lodowatej wody wylany prosto na głowę. Eric nie był w stanie wydobyć ze swojego gardła czegokolwiek poza protestującym burczeniem.
Ale już w sekundę później zdał sobie sprawę, że został, psia mać, związany. A to mogło oznaczać tylko i wyłącznie jedno. Wpadł w jakieś śmierdzące gówno, z którego trzeba się jak najszybciej wygrzebać.
- Zostałeś aresztowany - usłyszał nieco mechaniczny głos. Spojrzał w górę, mrużąc oczy pod wpływem promieni słonecznych.
- Policja? - Wychrypiał, zastanawiając się co specjalny oddział policyjny może robić poza Miastem.
- Masz prawo zachować przy sobie swoje osobiste rzeczy do czasu, aż twój nowy użytkownik nie stwierdzi inaczej. Jeśli będziesz sprawiał problemy zostaniesz ukarany. Czy wszystko zrozumiałeś?
Eric skupił wszystkie swoje szare, skacowane komórki mózgowe na mężczyźnie stojącym przed nim. Miał niebieski mundur, więc z pewnością był policjantem. Dopiero po dłuższym wysiłku Erick uświadomił sobie w jak wielkie bagno wszedł.
- Kurwa - niemal jęknął. - Ale ja dopiero wyszedłem z pierdla.
Policjant westchnął z irytacją i jakimś takim zrezygnowaniem.
- Co poradzisz stary? Takie życie, a ja wykonuję tylko swoją robotę. Wstawaj, bo będę musiał przypierdolić ci z kija.
No świetnie. Nie ma to jak zostać złapanym na kacu i oddanym do Miasta na sprzedaż. Miał przynajmniej nadzieję, że będzie drogi.

Pełna świadomość tego, co się właśnie stało i co czeka go za kilkanaście godzin dotarła do Erica razem ze środkami przeciwbólowymi. Miał ochotę paść do stóp dziewczynie, która dała mu dwie niebieskie pigułki - skąd je wytrzasnęła?! - ale niestety jej mężczyzna siedział tuż obok. A Eric nie chciał stracić zębów.
Było już za późno na jakąkolwiek próbę ucieczki. Siedział właśnie w pociągu transportowym, razem z przynajmniej setką innych pojmanych. Policyjne łapanki na "graczy" były czymś, czego każdy chciał uniknąć.
Skuto mu ręce i nogi, podano środki uspokajające i przyczepiono jego łańcuchy do niewielkiego, niewygodnego krzesełka. Eric mógł jedynie czekać aż dojadą co Centrum i pluć sobie w brodę.
Z kim on wczoraj pił? Dlaczego ci idioci zostawili go w rynsztoku!? Świetnie, po prostu świetnie.
Eric z niezadowoleniem stwierdził, że zaczyna się obawiać. Z drugiej strony kto by się nie obawiał? Może po pięciu latach w więzieniu nie ma wielu rzeczy, z którymi nie można sobie jakoś poradzić, ale cholera. Bycie graczem oznaczało pewną śmierć. Albo szybką, albo powolną i w męczarniach. A Eric mimo swojego paskudnego, parszywego życia, nie chciał umierać.